Cambodja. Een korte maar bijzondere ervaring.

Na drie dagen niks doen, zwemmen, zonnen en eten was het tijd om door te gaan naar Cambodja. Ik had van tevoren nog geen idee hoe lang ik er zou gaan blijven en dat is meteen ook het fijne van alleen reizen. Je kunt op ieder moment je planning aanpassen aangezien je geen planning hebt. Heb je het naar je zin? Boek een nacht extra. Voel je je ergens niet thuis? Vertrek naar je volgende bestemming.

Mijn eerste bestemming was Siem Reap. Bekend van de Angkor Wat tempel en tevens mijn laatste tempelstad voor de komende tijd.  In de bus op weg naar Siem Reap maakte ik kennis met Robin, Peggy, Stephanie en twee meiden waar ik de naam niet van kan noemen uit veiligheidsoverwegingen. Nadat ik Robin uit de armen van deze meiden had gered kon haar vakantie in Cambodja ook eindelijk echt beginnen. Ze wisselde naar mijn hostel en ik had mijn goede daad ook weer gedaan. Yes! ‘S avonds gingen we naar de zonsondergang bij Angkor Wat maar we waren te laat aangezien we pas vanaf 16.45 uur kaartjes konden kopen. Toen we een half uur later bij de tempel aankwamen was er geen zon meer te bekennen. Afzetters. We reden daarna meteen door naar het bekende phare circus waar we een leuke show te zien kregen. De volgende dag chillde we aan het zwembad op het dakterras, sjanste alvast via whatsapp met onze tuktuk driver voor de volgende dag en ‘s avonds gingen we Siem Reap verkennen en eindigde we op de bekende pubstreet. Lekker zuipen en feesten. De mensen die me een beetje kennen begrijpen dat ik het na 1 drankje voor gezien hield en m’n bed in dook. Weer een pluspunt van alleen reizen: doen wat je zelf wil!

Dag 3 stond in het teken van tempels. Heel veel tempels. Ik ben inmiddels al 6 weken onderweg en heb ook al veel tempels gezien. En een tempel blijft een tempel. We startte met Angkor Wat, de grootste van het hele terrein. Onze gids wist ons veel interessante dingen te vertellen maar nadat we bij het zoveelste ‘muurtje’ stonden en verhalen te horen kregen over de hemel, de hel, de slang, de hond van de buren en weet ik wat nog, waren we er wel een beetje klaar mee. Gelukkig had Mr. Moun het door en de verhalen bij de muurtjes werden iedere keer korter. Na anderhalf uur in Angkor Wat te zijn geweest vervolgden we onze weg naar een paar andere tempels. Nogmaals, een tempel is een tempel maar de ene tempel telt meer chinezen dan de andere. Daar zitten de verschillen. Verschrikkuluk. Ze zouden een anti chinezen dag moeten maken daar! Wat zou dat fijn zijn. Aansluiten in de rij voor een foto van een boom, het leek soms wel een wachtrij van de Efteling; vanaf hier nog 30 minuten wachten. Westerlingen heb ik amper gezien en hoewel ik graag overdrijf, overdrijf ik dit niet.

Het nam voor mij de charme van de plek weg en hoewel het allemaal heel mooi is was dit niet het hoogtepunt van mijn reis. Dat kwam ‘s avonds, toen we op weg gingen naar hét hoogtepunt van Siem Reap: the Dutch snack. Woehoe! Dansend op de snollebollekes wachtte we op onze bitterballen, frikandel speciaal, haring en kaassoufflé. Genieten dit!

De volgende dag vertrokken mijn reisgenootjes naar Battambang en ging ik met de bus naar Phnom Penh, de hoofdstad van Cambodja. Na de 6 uur durende busreis (het went echt) ontmoette ik Bianca uit Bulgarije, die achter me zat en toevallig naar hetzelfde hostel ging. We deelden een tuktuk, regelde deze beste man ook voor de dag erna om ons naar de killingfields en het museum te brengen (later meer) en zaten de rest van de middag en avond aan een tafeltje bij het zwembad om onze reisplanning te maken. Het is soms hard werken hoor. En een planning maken is zo makkelijk nog niet. Nu hoor ik jullie denken: maar Daisy, je zou toch geen planning hebben? Nee klopt, maar aangezien het ook hier bijna kerst en nieuwjaar is, hoogseizoen en dus accomodaties snel vol raken was de nood hoog om te gaan beslissen waar ik met deze twee feestelijke gelegenheden wilde verblijven. Ik kreeg het niet in 1 dag geregeld en dus had ik nog een taak voor de volgende dag.

Op dag 2 vertrokken we ‘s ochtends vroeg naar de killing fields. Even snel een lesje geschiedenis voor ik verder praat: op 17 april 1975 trok de rode Khmer, onder leiding van dictator Pol Pot, Cambodja binnen, dwong iedereen die een bedreiging kon vormen voor Pol Pot (zo’n 80% van de bevolking —> mensen die hoogopgeleid waren, een bril droegen etc) hun huizen te verlaten. Ze beloofden deze mensen een beter leven maar de werkelijkheid was veel erger. Sommige van hen werden direct vermoord, anderen werden naar het platteland of de gevangenis gestuurd om daar zo’n 19 uur per dag te werken, gemarteld te worden en zelfs gedood. Uiteindelijk heeft de Rode Khmer zo’n 3 (van de 7) miljoen inwoners van Cambodja gedood. Dit was de extreem korte versie. Ik raad echt iedereen aan om hier meer over te lezen en daarna de film; first they killed my father te kijken, geregisseerd door Angelina Jolie en te zien op Netflix.

We startte onze dag bij de killingfields. De plek waar de gevangenen naartoe werden gebracht na de gevangenis. Ze werden hier gemarteld en in massagraven begraven. Baby’s werden hier aan hun voeten vastgehouden, met hun hoofd tegen een boom geslagen en daarna in het graf gegooid, voor de ogen van hun moeder. Ik kreeg kippenvel toen de audiotour die we meekregen dit vertelde. Aangezien dit alles nog niet zo lang geleden is komen er tijdens het regenseizoen nog steeds botten en kledingstukken aan de oppervlakte. Terwijl je door de killing fields heen loopt kun je dit dus ook gewoon zien liggen. Echt heel onwerkelijk. De plek waar wij waren is een van de bekendste in Cambodja maar er liggen er nog heel veel meer. Sommige niet bereikbaar omdat ze ver in de jungle liggen, omringd door landmijnen. Aan het eind van de tour kwamen we langs de herdenkingsstupha. Bestaande uit 17 ‘verdiepingen’. In de stupha liggen honderden schedels die zijn opgegraven uit de massagraven, botten, kledingstukken en martelwerktuigen.

Na anderhalf uur gingen we door naar de Tuol Sleng gevangenis, ook wel bekend als de S21. Bijna onmogelijk maar ik vond het nog gruwelijker om te zien dan de killing fields. De gevangenis was ooit een school en stond vroeger bij de enkele overgebleven omwonende bekend als: de plek waar je naar binnen gaat maar nooit meer uit komt.  Hij bestond uit 4 gebouwen en we liepen er weer met een audiotour doorheen. We liepen door de cellen, zagen foto’s van alle gevangenen zowel levend als dood, martelwerktuigen en schilderijen die gemaakt waren door een van de overlevenden en die lieten zien wat zich had afgespeeld daar. Bij de bevrijding in 1978 waren er slechts 7 overlevenden in deze gevangenis. Zij konden iets betekenen voor de rode Khmer vanwege hun opleiding of talent en hadden daardoor een ‘beter’ leven daar.

Ik ben vorig jaar in Auswitz geweest. Dat was heel heftig maar dit was zeker net zo heftig. En vooral het feit dat het nog maar 40 jaar geleden is dat dit zich heeft afgespeeld maakt het nog gruwelijker. Cambodja ligt niet naast de deur maar ga dit zeker bekijken als je de mogelijkheid hebt!

Bij terugkomst ontmoette we onze nieuwe kamergenoot Annemieke (die Nederlanders zitten overal) en brachten we de rest van de middag en avond samen door aan het zwembad. Ik maakte mijn planning af (later meer), printte mijn vliegtickets en genoot van een heerlijke bananenshake en crêpes met honing. Mmmm. Wat een zwaar leven.

Goed, ik zal jullie meer over mijn planning voor de komende weken vertellen. Ik moest bepaalde dingen vast gaan leggen voor de feestdagen en heb besloten om Cambodja eerder dan verwacht te verlaten en te gaan eilandhoppen in Thailand. Op het moment van schrijven zit ik op mijn tweede vlucht van de dag te wachten en vanavond zal ik aankomen in Khao Sok National Park. Hier ga ik een overnight lake tour doen (slapen in een hutje op het water en voor het eerst m’n klamboe gebruiken denk ik.....) daarna wil ik graag naar de Surin Islands (Google maar eens 😍) om te gaan snorkelen. Slapen kun je daar in een tentje op het strand. Dat wil ik meemaken! Vervolgens reis ik door naar Koh Lanta en Koh Lipe waar ik de kerstdagen door ga brengen. Met een cocktail op het strand jingle Bells zingen😎 Of binnen in m’n hostel als ik pech heb en het regent... Onee Daisy. Positief denken.

Na de kerstdagen vertrek ik naar Maleisië voor een aantal dagen. Ik vier nieuwjaar in Kuala Lumpur en..... vlieg op 1 januari naar Australië! Vliegen vanuit Kuala Lumpur op 1 januari was super goedkoop en daar nieuwjaar vieren leek me ook geen straf. M’n vlucht is al geboekt dus ik kan niet meer terug nu.

Ik heb er heel veel zin in want ik ga daar m’n Chiang Mai reismaatje Bibi weer zien 🎉 Zij speelt de kwalificaties van de Australian open (tennis) en ik ga haar aanmoedigen! #bucketlistcheck 

Cambodja was een korte stop. Ik ben er maar 6 dagen geweest ipv  2 weken en ben eerder weggegaan omdat het toch niet helemaal oke voelde. Ik kan dus geen oordeel geven over het land want ik heb er te weinig van gezien. Wel weet ik dat de mensen die je onderweg ontmoet je reis echt kunnen maken of breken. Ik heb echt hele leuke mensen in Cambodja leren kennen en heb zowel in Siem Reap met Robin en Peggy, als in Phnom penh met Bianca een super leuke tijd gehad. Toch was het klaar voor mij daar en ben ik blij met de keuze om terug naar Thailand te gaan. Op naar de witte stranden en blauwe lucht!

het filmpje is deze keer niet voor alle leeftijden geschikt denk ik. Ik heb in het filmpje zelf aangegeven wanneer het beter is om te stoppen maar oordeel zelf natuurlijk. 

https://youtu.be/qcycD7oIvM4