Chiang Mai & Pai, Thailand

Chiang Mai. Nou waar moet ik beginnen. Ik ben er 4 nachten geweest en heb werkelijk op 1 tempel na niks gezien. Jep, waar ik thuis al bang voor was gebeurde: ik werd ziek. Diarree, misselijk, hoofdpijn, koorts. Waarschijnlijk dus iets verkeerds gegeten maar god mag weten wat. Ik heb gelukkig maar twee dagen plat gelegen maar ben nu wel op rantsoen. Geen Thais voedsel meer voor mij de komende dagen. Ik haal mijn calorieën nu uit droog brood, oreo’s (uiteraard de neppe variant, want hé Living on a budget he), fruit en Magnum ijsjes. Daar kan weinig mis mee gaan lijkt me.

Terug naar Chiang Mai. Bij aankomst vond ik de stad al leuk. Heel anders dan Bangkok. Relaxter, kleiner en ergens ook wel iets westerser. De eerste avond at ik samen met Tamara (ja ik hou het nog steeds met haar uit) in een restaurant en hebben we een kapitaal uitgegeven voor Thaise begrippen. De dag erna kwam Tamara’s moeder aan en ging ik dus alleen op pad. Ik bezocht de tempel midden in de stad, struinde wat rond, zweette me kapot en eindigde in een klein parkje waar ik even lekker niks heb gedaan. ‘S avonds besloot ik streetfood te eten want ik moest natuurlijk geld besparen na de vorige dure dag. Kwam ik daar toch mijn onderbuurman uit m’n minst favoriete hostel  in Kanchanaburi tegen. Ik herkende hem, hij herkende mij en het was als liefde op het tweede gezicht. Nee. Not at all. Toen geen woord mee gewisseld maar ik, aardig als ik ben, ben toch maar aan zijn tafeltje gaan zitten en heb even met ‘m gekletst tijdens het nuttigen van mijn Pad Thai. Ik maakte me daarna snel uit de voeten, haalde een smoothie, deed een wasje en ontmoette Tamara’s moeder. Geheel onverwachts eindigde onze avond met het maken van een Krathong, die gebruikt worden tijdens het gelojknamige festival. De lieve medewerkers van het hostel waren aan het oefenen voor de week erna. Dan gaan ze met al hun gasten een Krathong maken en laten drijven op de rivier. Net als een miljoen andere mensen. En wij hadden nu dus geluk dat we mee mochten oefenen. De Krathong wordt gemaakt van bananenbladeren, de stam en kleurrijke bloemen die mijn geweldige knutselkunsten nog enigzins konden verbloemen. Letterlijk en figuurlijk verbloemen. Hij bleef wel drijven. Laten we het op daar maar op houden. Een schoonheidsprijs zal hij niet krijgen.

De volgende twee dagen lag ik plat, ben ik twee keer van kamer gewisseld (ik heb inmiddels alle beschikbare soorten kamers van dat hostel gezien: enkel bed, dubbel bed en privékamer) en heb ik veel geslapen.

Even over het hostel: the entaneer poshtel. Pas 4,5 maand open maar die gaan een mooie toekomst krijgen. Een poshtel is een iets luxere versie van een hostel. Je had als het ware je eigen kamer in een dorm. Maar vooral de familie die dit hostel runt is geweldig. Zo ontzettend lief en vriendelijk. Bep (niet te verwarren met beppie kraft) bracht me zelfs achterop z’n scooter naar ‘t centrum en vertelde me toen dat een gast bij het scooteren van pai naar Chiang mai z’n been had gebroken. Oke top. Dat scooteren was ik al niet van plan, nu al helemaal niet meer. Ik steek nog liever een 8 baans autoweg over op de fiets. Oh wacht, dat heb ik al gedaan. En dan hebben we nog Bep’s (en z’n vrouw) lieve kindje Phupa. Ook iedere dag in het Hostel aanwezig. 7 maanden oud en té schattig. Ik denk dat ik iets teveel met phupa gespeeld heb want later was ik dus aan de Phoepa. Dan hadden we ook nog de mevrouw die achter de receptie zat. Ik noem haar Annie voor het gemak want ik weet niet hoe ze echt heet. Ze was echt extreem extreem aardig. Zei 30x sorry toen ze na 4x uitleggen mijn vraag niet begreep (komt natuurlijk door mijn extreem slechte Engels) Vroeg 10x of ik me al beter voelde, regelde dat ik snel op m’n nieuwe kamer kon toen ze me half kotsend over de tafel zag liggen en ze nodigden me allemaal uit om de 22e terug te komen voor het festival. Echt een aanrader dus, dat hostel / hotel / poshtel  

Een dag later dan gepland ging ik met de minivan naar Pai. Een reisje van 3 uur op weg naar het backpackerswalhalla ten noorden van Chiang Mai. En ondanks dat ik met een backpack rondreis vind ik mezelf geen backpacker. Ik ben gewoon Daisy met een grote rugzak. Ik was dus erg benieuwd wat ik van Pai zou vinden want ik las dat iedereen er langer bleef hangen dan vooraf gepland. Ik liep vanaf het busstation naar m’n hostel in de middle of nowhere. Prima te doen voor mensen met een scooter (iedereen hier) maar ik blijf nog steeds bij m’n standpunt. Dus daar liep ik dan in de volle zon met 14 kilo bagage op m’n rug en buik. Het hostel was qua sfeer echt heel fijn. Wat je je voorstelt bij een hostel, zo was het. Iedereen zat iedere avond buiten, er werd gekaart, gegamed, gitaar gespeeld en gezongen. Alleen het kampvuur ontbrak helaas. Maar die bedden! Jeeeezus. Ik heb harde bedden gehad deze reis maar deze komt met stip binnen op nummer 1. Ik had al rugklachten maar heb er na deze reis nog 10 bij. Goed, terug naar Pai. De tweede dag ging ik op tour met Tamara en d’r moeder. Om 7 uur ‘s ochtends vertrokken we naar de hotsprings. Het was echt nog koud buiten dus bij aankomst doken we meteen de natuurlijke jacuzzi in. Wat een zaligheid. Een uur en een paar gerimpelde handen verder gingen we op weg naar een viewpoint bij het Chinese dorpje. Het was heerlijk rustig totdat er een bus chinezen arriveerde. En ik heb het jullie nooit vertelt maar ik heb stiekem een popstercarrière in China. Uit het niks kwamen de chineesjes op me af, gingen zonder pardon naast me staan en er werd een foto gemaakt. Ik voelde me ongemakkelijk maar moest tegelijkertijd ook heel hard lachen. Zonder gêne kwam de een na de ander naast me staan... dussss. Ik zong speciaal voor deze fans mijn grootste Chinese hit genaamd babi pangang fu yong hai en ik werd op handen gedragen.

Mijn bodyguards haalden me snel weg anders liep het uit de hand. Snel op weg naar de bamboo bridge, een brug van bamboo (goh) met geweldig uitzicht. Daarna volgde de landsplit, ontstaan door een aardbeving in 2008 en we eindigde met de pai canyon. Ik was daar al snel klaar mee aangezien ik het niet aan kon zien hoe mensen hun leven waagde voor de perfecte foto. Alles voor de likes blijkbaar. Het was een fijne dag random Pai maar na 1 dag heb je de belangrijkste dingen ook wel gezien. Dag 3 bestond uit zwembadhangen en relaxen. Ook fijn. Ik snap dat mensen hier blijven hangen om te relaxen maar ik ben daar denk ik te onrustig voor. Ik moet iets meer drukte om me heen hebben, zelfs als ik niks doe. De omgeving van Pai is heel mooi en ik denk zeker dat het avontuur en de beleving compleet wordt als je een scooter huurt. Ik heb hier echter zoveel mensen met verband zien lopen dat ik er nog steeds geen spijt van heb dat ik dat niet gedaan heb. 3 dagen Pai was voor mij voldoende. Het was fijn maar ik ga nu weer lekker door.

Morgen ga ik weer terug naar Chiang Mai. Ergens wel fijn, aangezien ik m’n vorige bezoek niks heb kunnen zien én natuurlijk voor het festival. Daar ben ik heel benieuwd naar!