Nieuw Zeeland - week 11

Ki ora!

Na een vlucht van 3 uur stapte ik uit  in het een na laatste land van mijn reis. Helemaal aan de andere kant van de wereld, 12 uur tijdverschil met Nederland: nieuw zeeland! Een land waar je eigenlijk nooit komt omdat het te ver is voor een korte vakantie. Ik wilde er dus echt graag naartoe nu want anders zou ik er nooit meer komen. En hier ben ik dan! Mijn eerste twee weken zitten er al weer op dus tijd voor een update. Ik maak hier zoveel mee dat ik niet weet waar ik moet beginnen en heb maar besloten een blog per week te schrijven. Omdat ik hier 24/7 samen ben met mensen (wat inmiddels soms wel vermoeiend begint te worden) heb ik niet altijd de tijd om een blog te schrijven of een filmpje te editen. Het komt er wel aan maar laat misschien wat langer op zich wachten. GEEN PANIEK MENSEN!

Laten we maar bij het begin beginnen: Auckland. Een stad op het Noordereiland. Ik had een week eerder Yiyi leren kennen tijden de great ocean road tour. Zij woonde in Auckland en ik zou haar een berichtje sturen als ik naar NZ kwam. Dit was eerder dan verwacht maar niet minder leuk. We spraken meteen af om iets te gaan eten en ik kreeg daarna een rondleiding door de stad. Mijn tweede dag in Auckland sprak ik af met Marlon. Haar heb ik leren kennen in Thailand en zij was toevallig ook in Auckland. Ik regelde sochtends mijn buspas, een simkaart en vervolgens gingen we lunchen, genoten we van de zon en eindigden we savonds in het Civic theater voor de musical Aladdin. Dat theater lag in de straat van mijn hostel dus toen ik zag dat Aladdin draaide was ik meteen verkocht. Wat een fantastische show! Wat een hysterie vooral.

De volgende dag zou mijn rondreis door NZ beginnen. Ik had een stray buspas gekocht voor beide eilanden. Hierbij kun je uitstappen waar je wilt en zelf bepalen hoelang je daar blijft. Zo verkopen ze het tenminste. De realiteit ligt iets anders. Vanwege het hoogseizoen moet ik nu mijn hele trip op voorhand boeken omdat de bussen anders vol zitten en je dus ergens langer moet blijven dan je misschien wil. Heeel flexibel (Not) en vooral een hele omschakeling na Azië waar ik kon gaan en staan waar en wanneer ik maar wilde. Maarja een auto huren in je eentje doe je ook niet, treinen zijn hier niet dus als solo reiziger heb je weinig andere opties. Dan maar met stray dus. Eerste stop: Paihia, bay of islands. Ik stapte een beetje nerveus de bus in maar het ijs werd al na 1 sec verbroken: hi! Whats your name and where are you from? Er hing een gezellige sfeer in de bus en nu, twee weken later heb ik nog steeds een hele leuke tijd met de mensen van mijn eerste busreis.

Ik heb nog nooit zo snel en zo makkelijk nieuwe mensen ontmoet. Zeker een voordeel van reizen met stray! Voor het gemak even een lijstje met mensen waar ik het meeste mee omga en die regelmatig in m’n blogs zullen verschijnen:

Karola uit Nederland, Madison uit CanadA, Maria uit Duitsland. Jawohl, Jennifer uit Amerika En Demi uit Nederland

Aangekomen in Paihia deed ik wat boodschappen, maakte ik een korte wandeling langs het strand en deed verder lekker niks. De volgende dag vertrokken we met een bus naar Cape Reinga. Na een uur stopten we plotseling en bleek de bus kapot te zijn. We moesten de bus uit maar hadden een fantastisch uitzicht en een lekker zonnetje dus het was geen straf. Pas een dik uur later werden we door een andere bus opgehaald en vervolgden we onze reis naar Cape Reinga. Dit is het noordelijkste punt van nieuw zeeland. Omdat onze bus kapot was werden we opgedeeld en geplaatst in andere bussen van hun maatschappij. 1 was de oudjesbus. De ander de Chinezenbus. In die laatste wilde ik sowieso niet komen want die hebben me in Azië al meerdere keren het bloed onder de nagels vandaan gehaald. Mijn gebeden werden verhoord en ik eindigde in de oudjesbus. Lekker met de oudjes, net als op de busvakanties die ik vroeger met m’n ouders deed. Sandboarden was onze volgende activiteit. Ik kon me niet voorstellen dat die oudjes dat met hun nieuwe heup zouden gaan doen dus vol goede moed liep ik met karola, mijn Nederlandse reisgenoot de berg op. We sjeesden (om even in thema te blijven) naar beneden en jawel hoor, daar kwamen de oudjes. Een groot gedeelte ook Nederlands. Ook zij gingen naar boven. Luidruchtig moedigden wij nannie en Ida aan. Korola het hardst en ik hield het niet meer. We namen foto’s en filmpjes van ze en stapten een uurtje later weer terug de bus in. Het was een mooie tour die je zeker moet doen als je op het Noordereiland bent.

De laatste dag namen we de ferry naar Russel, aan de overkant van paihia, beklommen we het viewpoint, zongen we Duitse en Nederlandse liedjes onderweg en chillde we een tijdje op de top. Karola en ik besloten nog even naar het strand te gaan, de rest moest de bus halen, zij vertrokken terug naar Auckland, of een stop er tussenin. Maar we zouden elkaar allemaal weer zien in de bus naar Hahei. En dan kom ik meteen bij de volgende stop aan. Nadat we een nachtje terug in Auckland waren vertrokken we ‘s ochtends vroeg naar Hahei. Weer een strandbestemming. Maar wat voor een! We verbleven op een camping maar hadden hier onze eigen hutjes. Deze accommodatie was speciaal voor stray gebouwd en was echt te gek. Op 150 meter van het strand, mooie hutten, die we wel met 10 mensen moesten delen, maargoed, dat heb ik uiteindelijk ook overleefd.

Diezelfde middag gingen we met de bus naar Hot Water Beach. Je kunt op het strand zelf een kuil graven en het water dat uit de grond komt kan echt kokend heet zijn. Vond ik het leuk? Nee. Het was een soort Scheveningen op een hete zomerdag. Over koppen lopen en niks moois aan. Ja het is een bijzonder fenomeen maar ik had er niet slechter van geslapen als ik er niet was geweest. De zee was wel lekker verfrissend en had enorme golven. Toen we hier een groepsfoto probeerden te maken kwam er ineens een huggge golf aan. Net op dat moment werd de foto gemaakt dus aanschouw deze prachtige beelden in het fotoalbum.

Op dag 2 stond ik om half 6 ‘s ochtends op om samen met suzy, demi en madison de sunrise te gaan bekijken. Dat is voor veel mensen ook een must do op reis. En ja ik ga hier niet negatief over zijn want het was gewoon heel mooi. Een paar uur later vertrokken demi, suzy, karola, madison en ik naar cathedral cove. Ik ben echt niks qua hiken gewend en bij een beetje bergop hangt m’n tong al op de grond. Ik kom er hier wel achter dat dat niks voor mij is. Gewoon lekker vlak. Dat vind ik leuker. Lang leve Nederland. Ik vond het een vrij pittige wandeling maar dit strand was dan weer wel prachtig! We besloten hier lekker neer te strijken maar kwamen er al snel achter dat 1 iemand uit de groep hier niet voor gemaakt was. Maak kennis met suzy. 53 jaar uit Engeland. Waar wij lekker wilde chillen wilde zij zwemmen, wandelen, een marathon rennen etc. Stil liggen kwam niet in haar woordenboek voor. Zucht. Dan heb je aan mij echt de verkeerde. Ik vertel ook nooit meteen wat m’n beroep is want dan verwachten mensen teveel van me. Nee, ik heb geen conditie. Nee, ik sta niet iedere dag om 6 uur op om te gaan rennen. Nee, ik ben niet competitief ingesteld. Goed, terug naar m’n verhaal. We besloten naar een andere baai te wandelen, stingray bay, waar je ook echt pijlstaartroggen kunt spotten. Een prachtige baai, mooier dan cathedral cove vond ik. Terwijl we rustig op wat rotsen zaten hoorden we ineens een lawaai achter ons! De halve rots kwam naar beneden en ik was blij dat wij daar nét ver genoeg vanaf zaten. We besloten snel weg te gaan want echt veilig vond ik het niet meer. Uitgedroogd en zonder water liepen we snel terug naar onze accommodatie, dronken we 3 liter water, aten een ijsje (want ijs is leven), kookten we een pasta samen en gingen we vroeg naar bed. De volgende dag vervolgden we onze stray reis... op weg naar rotorua. Lees hierover meer in mijn tweede nieuw zeeland blog!