Vang Vieng en de rest van Laos

Ik ben de afgelopen week het halve land doorgesjeesd en heb m’n verhaal proberen kort te houden. Laten we beginnen bij het begin. Vertrek uit Luang Prabang op weg naar Vang Vieng.   

De reis naar vang vieng is denk ik de mooiste tot nu toe. Wat een prachtig uitzicht, de hele reis lang. Dit beloofde veel goeds voor de komende 3 dagen. Vang Vieng stond vroeger bekend als dé partystad van Laos, maar na meerdere doden door dronken op de rivier te gaan tuben zijn vele bars langs het water gesloten. Er zijn nog overal happy pizza’s en mushroomshakes te krijgen en er wordt nog steeds flink gefeest (heb ik gehoord) maar deze oma lag om 8 uur in bed. Er is pas feest als Daisy niet is geweest luidt de bekende uitspraak, dus besloot ik maar vroeg te gaan slapen.

Op m’n eerste dag huurde ik een mountainbike, beklom ik een berg voor een geweldig uitzicht, dook ik in een blue lagoon omdat het zweet me door die beklimming in straaltjes naar beneden liep, ontweek ik koeien, kippen en honden op de weg, en vonden m’n zitbotjes het na een dag mountainbiken niet zo grappig meer en protesteerden hevig.

Dag 2 bestond uit netflixen. En netflixen. En slapen. En Oja. Ook uit een ballonvaart. Bucketlist dingetje. Zo goedkoop als hier (88 euro) krijg je het nergens en dus besloot ik m’n angst te overwinnen en met de YOLO gedachte en knikkende knietjes ging ik om 17.00 uur de lucht in. M’n haar is eraf gebrand door de hitte van de brander maar verder ging alles prima. Wat een geweldige ervaring was dat! De zonsondergang zien vanaf deze hoogte en met dit landschap! Wauw wauw wauw. Na 40 minuten gingen we landen. Daar was ik toch wel het zenuwachtigst voor. Want hoe kun je zo’n ballon nou sturen? Je hoort alleen maar horrorverhalen. Voor de sensatie kan ik ook zo’n verhaal verzinnen hier maar jullie zullen in het filmpje zien dat dit heel soepel ging.

De volgende dag vertrok ik per minivan naar Vientiane, de hoofdstad van Laos. Waar de rit van Luang Prabang naar Vang Vieng schitterend was, was deze de hel op aarde. Slim als ik was had ik ‘s ochtends thee gedronken. Mensen, doe dit thuis niet na! Een half uur na vertrek moest ik al plassen. Top dit. Er wordt meestal op de helft van de rit gestopt, in dit geval dus na 2 uur pas. Ik wist niet hoe ik het had en moet er dan ook bij zeggen dat de weg het geheel niet aangenamer maakte. Ik overdrijf nu niet, maar na iedere 200 meter normale weg ontbrak er een stuk weg en reden we over zand en kiezel, in gaten, over bulten etc etc. Joost mag weten waarom (leg gewoon in 1 keer een fatsoenlijke weg aan mensen). En dat 4 uur lang! Net op het moment dat ik de chauffeur wilde vragen om een noodstop te maken werden mijn gebeden gehoord en hadden we de toilet stop. Ik ben nog nooit zo gelukkig geweest met een wc.

Anyway. Vientiane. De hoofdstad waar niks te doen is en waar ik ook maar 1 nachtje verbleef om vervolgens door te vliegen naar Pakse, in het zuiden. 99% van de backpackers pakt hiervoor de slaapbus. Maar deze meid niet hoor. Ik zag het totaal niet zitten om 13 uur in een bus te hangen en het (extreem kleine) bed te delen met een vreemde en daarom besloot deze prinses te vliegen. Ipv 13 uur maar 1.20 uur. Prima deal lijkt me zo. Op het vliegveld van Vientiane (hoofdstad van Laos hè mensen, hou dat even in gedachte) is al net zo veel te doen als in de stad zelf. Met 4 incheckbalies in totaal, 1 security band +poortje en 1 buurtsupertje heb ik me hier 2 uur lang stierlijk zitten vervelen. Zelfs in Berg is nog meer te beleven!

In het vliegtuig viel ik in slaap denk ik want voordat ik het wist gingen we alweer dalen. Welkom op Pakse AirPort. Nóg kleiner dan Vientiane. Het kan allemaal hier. In Pakse heb ik buiten diner genuttigd verder niks gedaan. Sommige mensen blijven hier langer voor een national park of om een motorrondje te maken maar ik wilde zo snel mogelijk naar de 4000 islands. De volgende dag was het eindelijk zover en kwam ik rond de middag aan op Don Det. Het backpackerseiland van de 4000 islands. De eilanden zonder zee, want Laos heeft geen zee. Ik was enorm toe aan een paar dagen niks doen en boekte daarom een hotel met zwembad (als ik met carnaval thuis was ging ik verkleed als prinses 👸🏼) Ik kreeg een gratis upgrade naar een luxere kamer voor 1 nacht (of misschien kan ik beter als koningin verkleed gaan?👸🏼👸🏼) en wist niet hoe snel ik dat zwembad in moest komen. ‘S avonds genoot ik vanaf m’n balkon van een geweldige zonsondergang. Wat ik gedaan heb 3 dagen lang? NIKS! aan het zwembad gelegen, ‘s avonds wat gegeten en weer vroeg naar bed. Party hardy. Nou, ik heb de tweede dag wel een fiets gehuurd en ben naar Don Khong gefietst, een eiland naast Don Det. Ik fietste in m’n uppie in the middle of nowhere over alweer een hobbelweg (asfalt kennen ze hier niet echt), bezocht een waterval, de zoveelste, en was na anderhalf uur weer terug en rende weer naar m’n zwembad. Mijn reismaatje deze 3 dagen.

Vond ik de 4000 islands nou echt de moeite waard? Nee. Maar dat komt misschien ook omdat ik geen hol heb gedaan en je dat in principe overal kunt doen. Op de eilanden zelf is niet veel te beleven en de meeste mensen eten hier pas om 8 uur. Aangezien ik al om 6 uur honger had zat ik dus vaak helemaal in m’n eentje in een restaurant. Gelukkig kreeg ik wel gezelschap van een enorme vliegende kakkerlak die recht op me af kwam vliegen en voor m’n neus op m’n yoghurtpotje besloot te landen. Eenzaam hoef je je hier nooit te voelen.

Morgen ga ik naar Cambodja en zitten mijn twee weken in Laos er al weer op. Zoals iemand mij al voordat ik naar Laos ging zei: Laos heeft niet echt hoogtepunten, maar het is wel een mooie beleving. En dat is precies wat het is. Mijn twee hoogtepunten (letterlijk en figuurlijk) waren het uitzichtpunt en de ballonvaart in Vang Vieng. De natuur is echt prachtig hier, het is nog niet heel toeristisch maar Jezus wat zijn er veel Fransen hier! Alsof ze een clubje hebben en zich verzamelen hier. En het vooroordeel over dat ze geen Engels (kunnen of willen) praten werd ook al snel bevestigd.

Doei laos!

Hier ook weer m’n filmpje

https://youtu.be/2HmTDo3OBeA