Lissabon, mijn tweede thuis. Of eerste?

Hoi trouwe fans, die hard volgers en goede vrienden. 

Ken je dat gevoel? Dat je niet thuis bent maar je wel thuis voelt? Dat heb ik met Lissabon. Precies een jaar geleden ging ik voor het eerst in m’n eentje op reis. Een citytrip naar Lissabon. Ik heb daar toen zo’n leuke tijd gehad dat ik al vrij snel wist: ik wil terug. En dat gebeurde 6 maanden later, in oktober. Mijn tweede tripje naar Lissabon. Waar de eerste trip vooral bestond uit alle highlights van de stad zien, bestond de tweede trip meer uit lekker eten en chillen met een cocktail op een rooftopbar. Nu, weer 6 maanden later ben ik weer terug, voor de derde keer dus. En zeker niet de laatste. En deze keer stond mijn bezoek in het teken van uitrusten en bijkomen van m’n reis. 

Na 5,5 maand reizen voelde dit echt als thuiskomen. Ik voelde me zo happy toen die vliegtuigwielen de Portugese bodem raakte. Na een ellendige reis van 18 uur was ik zo blij dat ik eindelijk weer in de leukste stad ter wereld was. Het zonnetje scheen en de Aerobus dropte me, na een rondje door de stad gereden te hebben, voor mijn hostel. Niet alleen de stad voelt als thuis maar vooral dit hostel. Ik heb in de afgelopen maanden tig hostels gezien maar dit blijft echt de beste.  Goodmorning hostel in Lissabon. De staff verandert vaak dus veel medewerkers die ik van de eerste of tweede keer kende waren er niet meer. En toch blijft het altijd als familie voelen, iets wat ook de kracht van dit hostel is. Ze hebben niet voor niks de slogan: arrive as a guest, leave as a friend. Dat is precies hoe het is. 

Op dag twee had ik mijn weerzien met Camila. Zij werkt hier al een tijd en ik ben met haar bevriend geraakt. Zij checkte mij in tijdens mijn allereerste bezoek, een jaar geleden, en nadat ik weer thuis was bleven we contact houden. Een hele bijzondere vriendschap die ik koester en die me ook steeds terug naar Lissabon laat komen. Ze moest die avond koken voor de Brazilian night (iedere avond wordt er hier gekookt in een thema; brazilian, portuguese, african, pizza, etc) en ik bleef de rest van de middag dus met haar in de keuken hangen om bij te praten. Het is zo fijn als je niet meer perse de stad in hoeft maar gewoon lekker rustig aan kan doen. En dit hostel is zo relaxed dat binnen blijven geen straf is. Ik ontmoette Bruno uit België, we hadden een ontzettend goed gesprek tot midden in de nacht (eindelijk eens een goed gesprek ipv dat gepraat over koetjes, kalfjes, bijtjes en neushoorns) en ik ging met m’n jetlag veel te laat slapen. Maargoed, tijd genoeg om bij te komen. Ik moet eerlijk zeggen dat ik al niet meer weet wat ik van dag tot dag gedaan heb (sorry voor deze teleurstellende blog) maar ik doe m’n best om wat belangrijke dingen te herinneren. 

Het belangrijkste wat ik me kan herinneren is dat ik heel veel gegeten heb. Iedere avond at ik in het hostel. Leuk, lekker, gezellig en goedkoop. Een maaltijd voor 5 euro krijg ik buiten op straat niet (tenzij ik mijn beroep als bedelaar weer zou gaan beoefenen maar daar wilde ik nu net vanaf komen). Ik at Afrikaans, Braziliaans, pizza, Portugees (OMG codfish with cream is mijn favoriet!!!) inmiddels kent iedereen me hier en krijg ik zo af en toe een vip behandeling (mag ook wel want ze verdienen genoeg aan me) Zo ook tijdens de Portugese avond. Ik was zo gek op die codfish dat die lieve mensen hier mij gewoon nog een bord gaven. Goed eten meisje. Er werd me zelfs nog een derde keer aangeboden maar die heb ik toch maar afgeslagen aangezien ik op knappen stond. Toch maar even naar de sportschool de volgende dag. Oja, de sportschool. Daar heb ik een abonnement genomen en ga ik zo nu en dan groepslessen volgen. Dit was dus ook mijn plan op de dag na de codfish. Ik had m’n spullen ingepakt, liep met m’n tas naar beneden, werd opgehouden door Tatiana en Camila bij de receptie en zoals Tatiana dat zo mooi zei; waarom ga je sporten?? Blijf toch gezellig hier. En jawel hoor.  3x raden. Ik heb m’n tas weer naar boven gebracht want ik ben niet gegaan. Ik maak echt goed gebruik van dat abonnement. Ik hielp Camila vervolgens met wat dingen in hostel (eten uitpakken en op de juiste plek zetten) maar daarna was ik er wel weer klaar mee natuurlijk want ik ben hier potverdorie niet om te werken. Uitbuiters. Ik wilde iets te eten gaan halen en ik werd door Camila naar een Braziliaans tentje gestuurd, ik worstelde me door de ingewikkelde namen van het eten heen (die vrouw moet echt van binnen heel hard gelachen hebben hoe ik dar allemaal uitsprak) en ik kwam vervolgens terug met eten voor het halve personeel. Goed voor elkaar zorgen heet dat. En even tussendoor: dat Braziliaans eten is echt heel lekker!! 

Een paar dagen later had ik wat quality time met Camila. We lunchte we in Alfama, gingen naar de LX factory waar ik de lekkerste chocolade cake van de wereld heb gegeten (landeau chocolate —> gratis tip van Daisy) Oh mijn god. Hemel op aarde was dat. Ze liet me haar appartementje zien en ‘s avonds ontmoette ik een van haar vrienden, dronken we wat, aten we wat en haakte ik vervolgens af aangezien ik omviel van vermoeidheid. Ouderdom of jetlag, geen idee. 

Na 6 nachten moest ik wisselen van kamer en kwam ik op een 10 persoonskamer die ik voor mezelf had! Luxe! Na 1 dag kreeg ik 1 roommate, Mark uit Denemarken. Goeie gast die niet snurkte. Die mag blijven. We hadden het goed daar op onze zolderkamer. En toennnn na een week was het tijd voor mijn hereniging met Maria. Ik ken Maria van mijn stray reis door nieuw zeeland. Ik zag op instagram dat ze in Spanje was en dus stuurde ik haar: kom naar Lissabon! En dat was nou ook net haar plan. Zo leuk! We liepen wat door de stad, maakte wat foto’s en eindigden in mijn hostel (zij verbleef in een ander hostel) waar we de rest van de avond bleven plakken. We kregen een gratis cocktail (altijd vrienden maken met mensen die in een hostel werken) maar omdat ik al lang niet gedronken had was Camila bang dat het helemaal mis zou gaan met me en werd die cocktail dus gewoon half gevuld met spa rood. Top. We speelden uno met een hele groep en hadden lol voor 10. We leerden dat Italianen achter ieder woord nog een e plakken en we hebben wel 50x het woord verde! geroepen. Ja, het was een mooie avond. De bups ging vervolgens nog op stap maar ik was weer moe (denk toch ouderdom) en ben m’n bed in gedoken. De volgende ochtend terwijl ik aan het ontbijt zat (wat in mijn hostel echt ontzettend goed is) appt Maria me ineens: ik ben nu bij je hostel.  En daar stond ze ineens. Ze pakte een bord en ontbeet gezellig mee. Iets wat bij haar hostel niet inclusief was. Hahaha. Ze verbleef hier niet eens maar aangezien ze nogal een aanwezig figuur is en bevriend met mij kan dat gewoon. Ik kan dus blijkbaar veel maken hier 😂Na een paar dagen was het weer tijd om afscheid te nemen van Maria en nestelde ik me weer fijn op mijn vertrouwde plek op de bank. Inmiddels werd ik door menig staffmember the queen of the couch genoemd en die naam draag ik met eer. #lui

Een paar dagen later was het tijd voor mijn volgende hereniging: Lars en Evelien kwamen op bezoek! We gingen uiteten, fietste naar Belem en brachten een bezoek aan Sintra. Hier was ik een jaar geleden al eens geweest maar toen met de tour van mijn hostel. We zijn toen niet dichtbij het bekende gekleurde kasteel / paleis gekomen en dat vond ik jammer. Dus dat was mijn enige missie die dag. En ik vond het super gaaf! Ben heel blij dat ik dit toch nog gezien heb. Nadat Lars en Evelien weer weg waren vertrok ik voor 4 dagen naar Porto. Porto is mooi. Heel mooi. Het is een stuk kleiner dan Lissabon en iets minder toeristisch. Ik heb alle highlights gezien en heb genoten maar toch merkte ik al snel dat Lissabon echt meer mijn ding is. Ik maakte nog een daguitstap naar braga (op een zondag, heel slim Daisy. Alles dicht daaro) en ging na 4 dagen porto weer terug naar m’n oude vertrouwde Lissabon. De staff hier stond natuurlijk met de hele fanfare en de burgemeester (net als bij Samson en Gert) klaar om me te verwelkomen. Oke misschien geen fanfare en burgemeester maar wel met het kinderkoortje van juffrouw hannie. Oke. Misschien ook dat niet. Maar ze waren wel allemaal reuze blij dat ik er weer was (of ze kunnen heel goed acteren). Zelfs de poetsvrouw kwam me knuffelen en ging meteen een kop thee voor me zetten terwijl ze gewoon aan het werk was haha. Ik blijf hier wonen mensen. Dit is het goede leven. 

Nu regent het. Ik ben vandaag naar de sportschool (ja nu echt!) Gegaan en ga morgen ook, en overmorgen, en de dag daarna. En daarna. En misschien haal ik ook nog wel even ergens tussendoor die lekkere chocoladecake. Ik moet natuurlijk niet té #healthy #fitgirl worden. Toedels en tot de volgende keer!

Ps: ook als ik niet in Azië ben erger ik me gruwelijk aan die langzaam lopende mensen die de hele stoep in beslag nemen en dan ineeeeens uit het niks.... hopsakiedee... stil blijven staan en je er als een soort kettingbotsing bovenop knalt. Dat dus. Mensen, verzin hier iets op. Verzin iets voor de mensen die wél door willen lopen maar die ruimte niet krijgen. (Zoals jullie misschien wel opgemerkt hebben zit het me aardig hoog ja). Oke dit wilde ik gewoon even kwijt. 

Psps: Het filmpje staat dit keer niet op YouTube maar is te vinden op deze blog onder de kop: video.  Ik laat jullie aan het einde van de video ook een beetje zien hoe het er hier in hostel aan toe gaat. Dus als je geïnteresseerd bent, en dat zijn jullie als die hard lezers, kijk dan de volle 6/7 minuten. 

Pspsps: foto’s staan in het foto album  zoals al 6 maanden lang  maar mocht je dat niet weten dan weet je het nu  

De  groetuhhh 😘