Nieuw Zeeland - week 12

Ki ora mensen!

aangezien ik voor het eerst in twee weken Goede WiFi heb gaan we meteen door met week 2. En we starten in Rotorua. De plek waar het  door vulkanische activiteit naar rotte eieren stinkt. ‘S ochtends vroeg vertrokken we vanuit Hahei richting rotorua. Ik was helemaal kapot dus besloot bij aankomst in rotorua helemaal niks meer te doen. Dag 2 stond onze eerste activiteit op de planning. We hadden met 5 meiden het raften geboekt. Onder lichte druk van karola. We zouden de hoogste raftwaterval ter wereld afgaan, 7 meter hoog. Dus... ik scheet zowat in m’n broek, vooral toen ze gingen vertellen wat je allemaal moest doen als je uit de boot zou vallen, en dat dit vaak voor kwam. Maar ik was er nu dus nu zou ik het doen ook! Wij hadden instructeur Brennon. Hij deed dit werk al 27 jaar en kwam ook echt over als een betrouwbare instructeur. Vooral in het begin was hij niet van het dollen maar we moesten echt serieus zijn en luisteren naar zijn instructies. Na 2 oefenwatervallen kwamen we bij het echte werk: de 7 meter waterval. Peddelen, vasthouden, in de boot, kin omlaag en gaan met die banaan. Het is niet de waterval zelf die zo eng is maar vooral de landing. Je gaat namelijk helemaal onder water en krijgt een enorme hoeveelheid water over je heen. Dankzij onze geweldige instructeur bleef iedereen in de boot. Bij twee andere boten viel er wel iemand uit. 

Na die waterval werden nog een aantal leuke oefeningen gedaan met de raft en sneller dan verwacht kwamen we alweer bij het eindpunt aan.

We hadden op de planning om diezelfde middag nog te gaan mountainbiken door redwood forrest maar we waren allemaal moe dus besloten gewoon ons eigen ding te doen. Ik liep een stukje door het park naast ons hostel. Ook hier veel activiteit onder de grond, veel stoom en vooral veel stank. Vervolgens ben ik neergeploft in een minder stinkend stuk van het park. Dag 3 zou onze reisdag worden maar aangezien we pas rond 1 uur ‘s middags zouden vertrekken konden we ‘s ochtends nog naar Waiotapu. Een park waar je de lady knox geiser kunt zien en veel andere bijzondere plekken door de vulkanische activiteit. Ook hier een enorme stank af en toe en ik liep regelmatig met m’n trui voor m’n neus. Het was niet te doen. Mooi was het wel. Aanschouw de foto’s maar. Om 2 uur werden we door de stray bus opgepikt en vervolgden we onze reis naar Lake Aniwhenua. Een speciale stray locatie. Dat zal ik verder even toelichten. We reizen om de 2/3 dagen naar een nieuwe plek. Stray bied op die plekken een hostel aan waar je gegarandeerd 2 nachten kunt blijven. Die plekken zijn gereserveerd. Wil je ergens langer blijven moet je of je eigen locatie zoeken, of hopen dat hetzelfde hostel bedden vrij heeft. Ik zoek vaak m’n eigen hostel omdat ik niet zo’n fan ben van base of nomads, de twee hostelketens waar stray bij aangesloten is. Maar op sommige plekken heb je geen keuze en verblijf je in stray accommodatie. Dat is geen base of Nomads hostel maar het ligt vaak op een afgelegen plek. Lake aniwhenua is zo’n plek. Het draait daar om de Maori cultuur. Onderweg naar deze plek kwam er iemand van de Maori stam in de bus om ons meer te vertellen over hun cultuur. Aangekomen op onze locatie konden we kiezen uit twee activiteiten: de Maori Haka leren en weven. Ik koos voor dat eerste. Zeer interessant om te zien hoe serieus zij dit nemen. Het is echt een onderdeel van hun cultuur en lachen wil zeggen dat je het niet serieus neemt. De mannen moesten voorop maar zijn dik in de minderheid dus ze werden enorm overschaduwd door ons vrouwen. Na de Haka speelden we volleybal, wachtte op ons eten, dat volgens hun cultuur onder de grond bereid wordt. Alle groenten en vlees gaan onder de grond, worden bedekt met dekens en zand en moeten 2,5 uur garen. Het resultaat was wel echt fantastisch en ik heb in weken niet zo lekker gegeten. Vooral het gefrituurde brood in combinatie met boter en siroop was mijn favoriet. Jeeezus wat lekker.

‘S avonds konden we bij het kampvuur naar verhalen over de Maori luisteren. Maar aangezien ik me niet zo lang kan concentreren op lange verhalen haakte ik al snel af en dook m’n bed in.

De volgende dag vertrokken we al vroeg naar onze volgende bestemming: Taupo. Dit was een optionele hop off plek en zou je dus over kunnen slaan. Wij besloten hier echter toch twee nachten te blijven. We kochten weer boodschappen bij de Pack ‘n Save (De Aldi variant hier in nieuw zeeland, al betaal je hier nog steeds 8 dollar voor een zak druiven. Maar dat terzijde) Goedkoop boodschappen doen wordt een sport. Hoe goedkoop kan onze maaltijd vanavond worden? Dat is altijd de vraag.

En waar eindigden we mee? Een 2,50 dollar pizza. Omgerekend 1,50 euro. Nou, zo smaakte hij ook. Maarja, alles voor het budget he. Aangezien alle activiteiten hier al rond de 100 dollar kosten moeten we ergens op besparen.

Op dag 2 hadden we een mountainbiketour gepland. Samen met madison huurde ik voor 35 dollar een mountainbike bij ons hostel en vertrokken we richting de rivier. Volgens de man bij de receptie zouden we langs de weg een groot blauw teken met een fietser zien. Ik weet niet waar dat teken was en hoe groot maar wij hebben het nooit gevonden. Na twee keer verkeerd te zijn gefietst vonden we uiteindelijk de goede route en begonnen we aan onze tocht. Een mooie en vrij pittige route bracht ons naar de top waar we mooie uitzichten hadden. Zowel bergop als bergaf was vrij pittig. De weg was super smal. 1 stuurfout en we vielen in het ravijn. Maar aangezien ik deze blog nog kan schrijven wil dat zeggen dat ik het er levend vanaf het gebracht. Halverwege zagen we de dam openen, lunchten we en begonnen vervolgens aan de terugweg. Deze was minder spectaculair dan de heenweg maar dat was niet zo erg want we waren moe. 35 kilometer fietsen. Check.

Onze laatste dag in Taupo sliepen we uit (lees: 8 uur uit bed) en moesten we boodschappen doen voor de komende dagen. We zouden die middag naar Blue Duck Station vertrekken. In the middle of nowhere. Weer zo’n exclusieve Stray bestemming net als Lake Aniwhenua. Geen supermarkt en geen bereik met je telefoon. Na Blue Duck Station staat de Tongariro crossing op de planning. Een bekende hike van 19 km die zo’n 7 uur duurt. Ook daar moesten we genoeg eten en drinken voor kopen. Ja, het leven van een backpacker is niet altijd even makkelijk. Waar je in Azië gewoon lekker gaat uiteten voor 2 euro en je bus naar de volgende bestemming last minute plant moet je hier alles vooruit boeken en beslissen. Daarnaast breekt het iedere dag iets ondernemen, vroeg opstaan en 24/7 samen zijn met mensen me ook wel op en verlang ik naar een dag niks doen in m’n eentje. Dus dat is precies wat ik ga doen in Blue Duck Station. Geen dure activiteiten, geen wandelingen naar waterval nummer 500. Gewoon lekker niks. In een stoel zitten, mijn blog bijwerken, filmpje maken en een boek lezen. Nu al zin in!

En wat ik trouwens ook gedaan heb in Taupo: mijn vlucht terug geboekt. Nog niet terug naar huis, maar wel naar Lissabon! Op 10 april vertrek ik vanaf Cairns naar Hong Kong waar ik 5 dagen blijf. Op 15 april vlieg ik van hong kong naar Lissabon waar ik de 16e aankom. Ik boek nog geen ticket naar huis want ik wil gewoon even zien hoelang ik het daar leuk vind. Maar ik verwacht nog steeds wel ergens in mei terug te zijn. Nog 3 maanden te gaan dus!

En hier is hij dan: m’n nieuwe filmpje van week 11en een beetje van week 2

https://youtu.be/2t731EUS1Ao