Ayutthaya & Sukhothai - Hoelaat is het? Het is tempeltijd!

Helemaal uitgerust door m’n fijne bed en uitzicht werd ik om 2 uur opgehaald in Kanchanaburi door een minivan en 2 uur later stond ik voor mijn nieuwe hostel in Ayutthaya. Het Allsum hostel. Op het moment dat ik arriveerde was er niemand. Ik organiseerde m’n spullen, iets wat al steeds sneller gaat, en ging op pad om wat eten te scoren. Op naar de zoveelste night market met precies hetzelfde eten en precies dezelfde zingende blinde mensen. Ik denk dat het verplicht is. Ik kocht wat te eten, ging terug naar m’n hostel, bestelde een Chang bier en werd later vergezeld door 3 Nederlandse jongens. Daar zat ik dan met m’n bier. Ik voelde me echt one of the guys. Ook voor het eerst. Ze werkten als verpleger op de longafdeling vertelde ze me terwijl ze een sigaret opstaken....dussss.

Ik ging vroeg naar m’n kamer waar de rest van m’n kamergenoten al bleken te zijn en om 22.10 sliep iedereen al!! Partyhostel nummer 1!

De volgende dag ging ik vroeg op pad omdat het ‘s middags zou gaan regenen. Ik huurde een fiets voor 50 baht (€1,30), kreeg een plattegrond mee en ging op pad. Ayutthaya was vroeger de hoofdstad van Thailand en staat nu op de UNESCO werelderfgoed lijst. Ik hopte van tempel naar tempel, of beter gezegd van ruïne naar ruïne en genoot van het alleen zijn. Ik heb heel wat kilometers gefietst en na een korte lunchpauze met westers voedsel (halleluja) besloot ik naar de tempel iets buiten de stad te fietsen. Op facebook (jaja tips thailand, daar is ie weer) had ik gelezen dat iemand zich af vroeg hoe daar te komen. Fietsend was niet mogelijk omdat je over een soort snelweg moest. Daisy besloot dit gewoon te doen. Over de vluchtstrook met alle auto’s en tuk tuk’s naast me. Dat ging prima... tot dat ik een 8 baans autoweg over moest steken. Oké. Hoe ga ik dit doen? Het verkeer raasde voorbij maar als ik iets geleerd heb in Thailand is dat je gewoon moet gaan. Ze rijden misschien wel als gekken en ik snap niks van hun verkeersregels maar ze kijken wel uit en houden rekening met je. Geen getoeter of boze blikken. Na verschillende pogingen stond ik redelijk veilig aan de overkant. Woehoe! Dit was een soort fietsexamen 2.0. Als je je ooit afvraagt waarom je een fietsexamen gedaan hebt... ga fietsen in Azië. Dan snap je waarom. De laatste tempel was de gevaarlijke rit zeker waard. Gelukkig maar. Ik fietste dezelfde weg weer terug, stuurde m’n moeder een foto van de plek waar ik fietste zodat zij ook weer een slapeloze nacht kon hebben, en arriveerde 20 minuten later weer in het hostel. 6 uur op pad geweest en ik was gesloopt. Nu was ik die partyganger die om 22.30 al in diepe slaap was.

De volgende dag stond een lange reis naar Sukhothai op de planning. Gelukkig kon ik samen reizen met iemand uit mijn hostel (Tamara) en ze bleek ook nog eens naar hetzelfde hostel te gaan. Heel handig! 7 uur later kwamen we aan in Sukhothai en werden we door de tuktuk gedropt bij ons hostel. We liepen een rondje door de nieuwe stad (je hebt nieuw sukhothai en oud sukhothai), kwamen tot de conclusie dat er inderdaad geen hol te beleven was (zoals de Australische surfdude van de receptie ons al had medegedeeld) en besloten anderhalf uur later neer te strijken bij een pizzeria. Ja, je leest het goed. Een pizzeria. Thuis eet ik dat nooit maar oh wat had ik zin in pizza! En wat was ie lekkerrrrr. Even wat afwisseling na alle pad thai en fried rice. Bij terugkomst leerden we onze roommates kennen, kletsten wat en ik viel alweer vroeg in slaap. 

De volgende dag stond er iets heel leuks op de planning. Een culture exchange met de lokale basisschool. Niemand kon ons precies vertellen wat het inhield en wat we moesten doen maar het leek ons te leuk om over te slaan. Met z’n 3e (Tamara uit Duitsland en Reneé uit Engeland) gingen we samen met de eigenaar van ons hostel naar de school. We kwamen binnen en het was net alsof we sinterklaas waren, zo enthousiast waren ze. Waarschijnlijk hadden ze nog nooit een westerling gezien en al zeker niet gesproken. Omdat ik de juf van de drie was moest ik maar het voortouw nemen vond Reneé. Echt iets voor mij ja. Maar hup Daisy niet klagen en gaan met die banaan. Ik probeerde het stilte teken uit maar niemand reageerde. Blijkbaar niet de Thaise manier om aandacht te vragen haha. Ik stelde ons 3e voor en vervolgens besloten we hoofd schouders knie en teen te gaan zingen. Uiteraard in het  Engels. En die versie is net iets anders dan de Nederlandse waardoor ik steeds fout ging en dat weer voor hilariteit bij de kinderen zorgde. Vervolgens mochten de kinderen wat vragen aan ons stellen maar er kwam niet veel uit en de kinderen waren best wel druk (wat wil je ook met 38 kinderen in een lokaal + 3 Europese sinterklazen) dus besloten we ons op te splitsen en maakten we drie groepjes. Ik liet mijn groepje zichzelf voorstellen, speelde ik zie ik zie wat jij niet ziet, oefende de kleuren, rekende wat met ze op het bord, liet ze Engelse getallen uitschrijven en showde ze mijn geweldige tekenskills (not). Het was best knap dat ze konden raden wat ik had getekend. Vervolgens vertelde ik wat over Nederland en liet ze foto’s zien van Amsterdam, fietsen, stamppot, windmolens en sneeuw. Lekker cliché allemaal maar ze smulden er van. De kinderen eindigden met het zingen van het Loy Kratong lied. Loy krathong is een festival dat ieder jaar in november gehouden wordt en een hele grote happening is. Het festival vindt dit jaar van 21 tot 24 november plaats en de hele backpackwereld bevind zich dan in Chiang Mai. Ik dus ook!!! Hierover later meer, nu terug naar het lied. Ik had het lied thuis al gehoord en het was dus extra leuk om het de kinderen te horen zingen. Ik moest vervolgens de Engelse tekst zingen en toen kon ik dus eindelijk al m’n skills van de zanglessen van juffrouw hannie toepassen. Ik heb genoten! De kinderen denk ik niet maar juffrouw hannie zou trots op me geweest zijn! Potverdorie ik bedenk me nu pas dat ik de dag zingend had moeten starten met: ik ben juffrouw Daisy, wie ben jij? (Alle bergse mensen snappen me wel).

Goed, ik dwaal af. Vervolgens namen we afscheid en besloten met z’n 3e naar de oude stad te gaan, het historisch park. Tempeldag nummer 2. Ik vond Sukhothai persoonlijk veel mooier dan Ayutthaya. Nauwelijks toeristen want veel mensen slaan het over, er is veel meer intact en het park is mooi aangelegd. De zonsondergang schijnt er prachtig te zijn maar dan moet je wel zon hebben. En laat het daar nou net mis zijn gegaan. Een zonnetje en blauwe lucht is heel mooi voor de foto’s maar het is echt niet te doen zo warm! We waren blij met onze bewolking en een beetje regen.

‘S avonds aten we voor 80 cent bij een straattentje en begonnen mijn ergernissen aan Reneé, de Engelse meid. En ik ben er niet goed in om dat te verbergen. Ik haat het als mensen denken meer te zijn dan de rest, zichzelf geweldig vinden en ons ook nog eens gaan vertellen dat ons Engels slecht is. Uhm HALLO! Spreek jij eens even Duits of Nederlands troela. Jij hoeft je nooit aan te passen en voor jou is het lekker makkelijk. Tamara had al door dat ik me irriteerde maar zij wist gelukkig wel aardig te blijven. Ik niet....ik kon niet wachten tot we de volgende dag afscheid van haar konden nemen.

De volgende dag pakten we de bus van 10.10 uur naar Chiang mai waar we 6 uur later arriveerden. Ik had samen met Tamara (waar ik het nu al 4 dagen mee uit hou.... wauw Daisy, heel knap) hetzelfde hostel geboekt en vanaf vandaag ga ik 2 dagen Chiang Mai verkennen voordat ik doorreis naar Pai.

Dus. Ayutthaya of Sukhothai? Een veelgestelde vraag. Beide zijn mooi en voor de meeste mensen is Ayutthaya makkelijker om vervolgens naar Chiang Mai door te reizen. Maar als je de tijd en de mogelijkheid hebt, maak een stop in Sukhothai. Veel minder toeristisch en ik vond het persoonlijk mooier. De omgeving daar schijnt ook heel mooi te zijn maar die heb ik gemist.

Toedeloe mensen in Nederland. Ik mis jullie wel al!