Van Azië naar Australië

Sorry mensen. Het is een tijdje geleden maar ik had even niet zoveel zin om iets te schrijven. Van deze paar weken heb ik ook geen beelden dus dat filmpje gaat er helaas niet komen.

Goed, het laatste teken van leven gaf ik nadat ik op de Surin eilanden was geweest. In de tent op dat verschrikkelijke matje waardoor een paar dagen later m’n rugblessure terug kwam en ik weer even niet mobiel was. Na de Surin eilanden ben ik samen met twee jongens doorgereisd naar Koh Lanta waar ik 4 dagen heb doorgebracht op het strand. O nee, ik ben 1 dag gaan snorkelen maar dit viel nogal tegen aangezien het op de Surin eilanden stukken mooier was. Verder heb ik niks gedaan op Koh Lanta. Het is soms handig om een scooter te huren op een eiland als dit maar ik weiger dat nog steeds en neem er dan genoegen mee om niet alles te zien. Ik heb wel 3 avonden een hele mooie zonsondergang gezien. Dat is ook meteen de enige foto die ik van Koh Lanta heb. Lekker bezig Dees.

Na koh Lanta ging ik in m’n eentje door naar Koh Lipe waar ik 3 nachten zou blijven. Dit werden er uiteindelijk 6. Via de tips Thailand reisgroep op Facebook was ik in contact gekomen met Kim, die ook op dezelfde dag op Lipe aan zou komen. Met haar zou ik wat gaan drinken die eerste dag. Toch gek, want je hebt elkaar nog nooit gezien en je weet al helemaal niet of het klikt. Ik heb uiteindelijk 6 dagen doorgebracht met haar. Ik verbleef in the Chic Lipe hostel en Chic was het zeker. Ook duur. Maar dat laten we even buiten beschouwing. Na 1 nacht kwam ook Kim naar dit hostel aangezien zij een hostel met een score van 7,2 had geboekt.  Hoe dom! Als ik 1 ding geleerd heb is dat je nooit onder de 8,5 moet boeken. Het liefst zelfs niet onder de 9. Al noemen ze een 7,2 op booking.com nog steeds ‘fijn’. Het is niet fijn!!! Ik heb met eigen ogen (en neus) gezien (en geroken) dat je in een hostel met een 7,2 in een naar wiet ruikende kamer kan liggen omdat je kamergenoten daar gewoon wiet roken aangezien er geen personeel rondloopt. De enige mogelijkheid is dan hard wegrennen. En dat deed Kim na 1 nacht. Ze heeft vervolgens wel 30 keer gezegd hoe fijn haar nieuwe hostel was. En hoe blij ze was dat ze hier nu was. Zo fijn was het dus. Ook op Lipe heb ik weinig anders gedaan dan op het strand gelegen en een snorkeltour gedaan. Maar ook dit was niet het hoogtepunt qua snorkelen helaas. We hebben verder ook veel en vooral lekker gegeten. Even geen backpackbudget voor mij deze dagen. Iedere dag gingen we ergens anders avondeten want er was keuze genoeg. Mexicaans, Indiaas, Thais, Vis, Salade, hallelujah. Mijn favoriet was toch echt het Indiaas eten. Daar wilde ik graag op mijn laatste avond terug maar helaas zat die toko altijd vol en moest je gewoon geluk hebben.

Koh Lipe is buiten het hoogseizoen (kerst) een vrij rustig eiland. Het heeft mooie stranden en je kunt alles te voet doen. Ideaal voor een scooterbarbaar zoals ik. Helaas word je er wel van je sokken gereden door tientallen motortaxi‘s. Veel mensen slaan het over omdat het nogal uit de richting ligt. Voor mij lag het op de route naar Maleisië. Ik had gepland om 3 dagen naar Langkawi te gaan en vervolgens vanuit daar naar Kuala Lumpur te vliegen. Maar toen me werd verteld dat Langkawi niet heel bijzonder zou zijn besloot ik 3 nachten bij te boeken op Koh Lipe. Ik vervolgende mijn reis wél naar Langkawi, maar dan alleen voor de grensovergang en om ‘s avonds m’n vlucht naar Kuala Lumpur te pakken.

En daar stond ik dan, na een hele lange reisdag, met boot, taxi, vliegtuig, trein en metro, midden in Kuala Lumpur. Het was 21.30 uur. Ik was moe. En ik had nog niks gegeten. Dus wipte ik de eerste beste macdonalds binnen en at m’n eerste fastfood in tijden. Misschien achteraf niet de beste keuze maar hierover later meer.

De volgende dag besloot ik na weken weer eens actief te gaan doen. Ik trok m’n sneakers aan en ben door de hele stad gelopen. Ik bezocht de botanische tuinen, het bird park, wat overigens heel leuk was!, ik wandelde door een bos waar ik een paar keer verdwaalde en ik eindigde in het grote winkelcentrum bij de Petronas towers, de bekende torens van Kuala Lumpur. Ik kocht een salade en wat fruit en plofte neer bij de vijver waar om 8 uur ‘s avonds de fonteinen zouden gaan dansen op muziek. Nu klinkt het misschien weer alsof ik niks waardeer maar ook wat de fonteinen betreft heb ik mooiere shows gezien haha. Denk aan die in Las Vegas en zelfs die in de Efteling! Je hoeft er dus niet voor op reis. Gewoon lekker naar Kaatsheuvel met de auto. Ik pakte vervolgens de metro terug naar m’n hostel en na 24.000 stappen vond ik het wel mooi geweest voor die dag. De volgende dag had ik een fietstour geboekt En zou ik de rest van de stad gaan zien  

Maar helaas. Daisy werd weer ziek. Ik voelde me die avond hondsberoerd, had opkomende koorts en de volgende dag kwam ook mijn vriend Dia Ree weer langs. Top dit. Vooral met mijn vlucht naar Australië in het vooruitzicht. Als je koorts hebt kunnen ze je weigeren in het vliegtuig dus nam ik maar een ibuprofen. De vraag bleef of ik wel kon vliegen of niet. 8 uur in een vliegtuig is lang als je ziek bent en al niet eens je bed uit kan komen. Oud en nieuw heb ik dus ook met m’n ogen dicht gevierd want om 10 uur ‘s avonds was ik in diepe slaap. Gelukkig geef ik er toch niks om dus ik kon me er niet druk om maken. De volgende dag zou ik vroeg moeten uitchecken en de rest van de dag in de stad moeten doorbrengen aangezien m’n vlucht pas om 22.30 uur zou vertrekken. Haha no way dacht ik. Voor 4 euro mocht ik in m’n bed blijven tot vertrek en daar heb ik gretig gebruik van gemaakt. Ik besloot uiteindelijk toch te gaan vliegen. De koorts was gezakt maar Dia Ree had nog steeds geen afscheid van me genomen. Gelukkig kon ik een grab (de Aziatische versie van uber) delen met twee andere mensen van het hostel en was ik sneller op het vliegveld dan met het OV. De afzetters van AirAsia hadden me een stoel in het midden gegeven bij boeking en ik kon het online niet veranderen. Dus snelde ik bij aankomst naar de balie (nadat ik eerst 2x een wc had bezocht) en wisselde ik m’n stoel naar een gangpadplaats. Lekker dicht bij de plee. Nadat ik bij de gate stevig ondervraagd werd door een man van de Australische ambassade (hoeveel geld heb je te besteden in ons mooie land jongedame? Vroeg hij. Toen ik hem m’n bankrekening liet zien bood hij me meteen aan om er te wonen) ging ik het vliegtuig in en wat ik zag beviel me wel. Redelijk wat beenruimte (ik heb erger gehad bij AirAsia) en ik was 4 stappen verwijderd van de wc. Ik wachtte, en wachtte maar er kwam maar niemand naast me. Ja jongens, het gebeurde. Voor het eerst in mijn leven. Ik had het heel erg nodig deze vlucht dus ik was zo blij toen er bij vertrek nog steeds niemand naast me zat en ik dus 3! stoelen voor mezelf had. Ik nestelde me languit op die stoelen en ondanks dat ik niet heel veel geslapen heb en zo brak als maar kon 7,5 uur later in Australië aan kwam, ik was zo blij dat ik kon liggen! Ik voelde me helaas vele malen slechter bij aankomst en moest nog een half uur in de rij voor de border cross wachten. Ik ging een paar keer bijna van m’n stokje aangezien ik geen eten binnen kon houden maar ik mocht niks laten merken. Als je ziek bent en uit Azië komt laten ze je het land niet en dat was wel t laatste waar ik zin in had. Ik hield mezelf met pijn en moeite op de been en beantwoorde de vraag van de douane mevrouw: “ Hi there, how are you today?” maar braaf met: “I’m fine. Really fine. Never felt this good before in my life” ze vergeleek me met de foto op m’n paspoort. Ik perste er maar een klein lachje uit (gelukkig mag je op die foto’s tegenwoordig niet meer lachen... zeker dat me dat gered heeft) Ze geloofde me en ik mocht door. Ik snelde weer naar de plee en ik wist even niet hoe ik het tot m’n hostel moest redden. Ik kocht een kaartje voor de Skybus en kwam een uur later in het centrum van Melbourne aan. Er rijden daar gratis trams maar ik snapte er even niks van en wilde gewoon een bed. Ik had in de bus besloten m’n hostel te annuleren en een hotel te boeken voor twee dagen. Bij het hostel aangekomen deden ze gelukkig helemaal niet moeilijk over m’n annulering en ik keek snel op booking.com naar een hotel in de buurt. Ik pinde wat geld, kocht 3 stuks fruit, een heel brood, soep en water en dit zou mijn ontbijt, lunch en avondeten voor de komende dagen worden. Een uurtje later plofte ik eindelijk op bed, sliep ik 2 uur en heb ik de rest van de avond de tenniswedstrijden van Bibi gevolgd. Die heldin heeft gewoon de tweede ronde van het WTA toernooi in Auckland gehaald en bijna gewonnen van iemand die een paar jaar geleden in de Wimbledon finale stond. En ik ga haar volgende week aanmoedigen hier tijdens de Australian Open! 💪🏻

Eerst even goed uitzieken nu. I’ll keep you updated. See you later mates. 🦘🐊🇦🇺