Melbourne, mijn langste stop tot nu toe

Na 5 dagen ziek te zijn geweest begon ik eindelijk weer op te knappen. Ik verhuisde alsnog naar United Backpackers hostel en kon weer een paar uur per dag de deur uit. Ik heb wel heel erg moeten wennen in het hostel. Het is allemaal 30x groter dan in Azië en omdat Australië ook 30x duurder is koopt iedereen hier boodschappen en staat ‘s avonds te koken. In de keuken word je dus ook overspoeld met boodschappentassen en 5 grote koelkasten waar je iedere dag weer een zoektocht naar je spullen kan houden.

Goed, de eerste dagen heb ik wat rondgelopen, genoten van het uitzicht, naar het strand geweest, een walking tour gedaan en op tour geweest naar the great ocean road! Wauw. Dat was echt heel gaaf. Toen besefte ik pas echt dat ik in Australië was. Maar na een paar dagen was het dan eindelijk zover. De reden waarvoor ik eerder naar Australië was gekomen dan gepland: de australian open. Zoals ik al eerder verteld heb speelde Bibi mee in de kwalificaties. Ik heb 3 dagen met haar opgetrokken in Thailand en we zijn vervolgens bevriend geraakt. Ik had heel veel zin om haar weer te zien en vooral ook om haar eindelijk eens te zien spelen! Ik had van tevoren al besloten zolang in Melbourne te blijven als zij in het toernooi zou zitten. De dag voor de kwalificaties begonnen moest ze trainen en besloot ik mee te gaan. Ik ging ‘s ochtends naar haar hotel, we werden opgehaald in een auto van de australian open en ik voelde me echt een beetje ongemakkelijk haha. Op het park aangekomen kon Bibi een guest pass voor me aanvragen waarmee ik ook bijna overal toegang zou hebben backstage. Ik kreeg een rondleiding over het park, sloeg een balletje met haar coach op dé banen van de australian open. Hoe vet! En ik bewonderde haar training. Ik zag tennissers zweten in de fitness en ik plankte er zelf dan ook maar even op los om niet op te vallen. Ik at een broodje tussen alle tennissers , had wat quality time met bibi en ging daarna weer terug naar de normale wereld. De volgende dag zouden de kwalificaties beginnen. Bibi hoefde zelf pas de tweede dag te spelen maar ik was niet voor niks gekomen dus besloot ik ook de eerste dag te gaan. Ik verzamelde wat mensen om mee te gaan, dat begon met 1 en de volgende ochtend vertrokken we met 10 man van 2 verschillende hostels naar het park. We zagen een aantal Nederlanders spelen en genoten van het zonnetje. Op dag 2 vertrokken we weer met een man of 7 naar het park om Bibi aan te moedigen. Ze was zelf niet blij met haar wedstrijd maar gelukkig heeft ze wel gewonnen! Na een spannende 3 setter stapte ze van de baan af en vroeg aan ons wie haar australian handdoek wilde. Het bleef angstvallig stil. Ondankbare backpackers hahaha. Niemand kreeg die handdoek nog in z’n backpack geduwd natuurlijk. Uiteindelijk Is Pascal, de grootste tennisfan van ons allemaal, er met de prijs vandoor gegaan. Een handdoek met bibi’s zweet. Zijn geluk kon niet op.

Na weer een hele dag op het park besloten we (Pascal, Koen, Lizzy en ik) naar de Victoria night market te gaan. Ik had in Azië al genoeg night markets gezien maar dit was weer een ander kaliber. Groot!!! En drukkkk. Jezus. Je kon over koppen lopen maar er was wel veel eten (altijd goed) en entertainment. Nadat een van de entertainers een klein jongetje tot huilen had gebracht besloten we het voor gezien te houden en terug naar onze hostels te gaan. Uiteindelijk eindigden we in de bar van ons hostel voor een drankje en alvast warm te lopen voor een derde dag op het tennispark en doopten onszelf om tot #teambibi

Helaas verloor ze in de tweede ronde en dat zou betekenen dat ik na anderhalve week weg zou gaan uit Melbourne en door zou reizen naar Sydney. Maaaar plannen zijn er om gewijzigd te worden. Ik besloot eerst om samen met Lizzy, die ik in mijn hostel had ontmoet, een auto te huren en 3 dagen naar de grampians te gaan. Daar hebben we in 3 dagen zoveel meegemaakt dat ik er maar een aparte blog over heb geschreven.

De avond voor we vertrokken hadden we een afscheidsdiner met Koen en Pascal en sloten we af met een drankje in onze hostelbar. Wat een leuke jongens en wat ga ik ze missen op m’n verdere reis!

Melbourne, het was me een genoegen!

het filmpje is te zien in mijn grampians blog!