Bangkok. You hate it or you love it

Het is niet te geloven maar ik heb al 4 dagen overleefd! Tijd voor een update dus. 
Na mijn gebruikelijke vertraging (it’s my middel name, remember) kwam ik na een goede vlucht een uurtje later dan gepland aan op het vliegveld van Bangkok. Dankzij de geweldige tips van, hoe toepasselijk ook, tips Thailand, had ik een fijn stappenplan en stond ik zo buiten. Snel een taxi zoeken en op weg naar mijn hostel. Ik verbleef 3 nachten in het Here hostel, ook veelvuldig aangeraden op de tips Thailand reisgroep. En aangezien heel backpackend Nederland ‘tips thailand’ boven de Lonely Planet verkiest zat het hostel dus vol met Nederlanders. De eerste uren had ik het even moeilijk. Een nieuwe omgeving, nieuwe mensen en extreem slaaptekort. Wil ik dit eigenlijk wel? Moet ik nu echt op andere mensen afstappen? Kan ik niet beter naar huis gaan? Ik zag het even niet meer zo zitten en had helemaal geen zin om contacten te leggen. Natuurlijk ben je dat ook niet verplicht maar het maakt je dagen vaak wel een stukje leuker. Dus Daisy, niet klagen en ga ergens bij zitten. Zo gezegd, zo gedaan. Ik leerde een paar leuke mensen kennen waar ik de rest van de avond mee heb doorgebracht. Eerst In de heerlijke tuin van het hostel voor een drankje en vervolgens voor een hapje op Rambuttri. De net iets minder hectische versie van Ko San Road. Om 12 uur lag ik moe maar wel voldaan in bed en heb ik heerlijk geslapen.

De volgende dag stond de wereldberoemde Co van Kessel fietstocht op het programma. Deze had ik thuis al geboekt en ook Hanneke en Joost, die ik de dag ervoor had leren kennen in het hostel, gingen mee. Daar aangekomen bleken er nog 2 jongens uit het hostel de fietstocht te gaan doen dus Here Hostel was goed vertegenwoordigd. Je waant je echt weer even in Nederland want ik heb daar niks anders gehoord dan Nederlands sprekende mensen. Om 13.00 uur gingen we van start voor de 5- uurs tocht en ik kan alleen maar zeggen: als je ooit in Bangkok bent MOET je dit doen. Ik heb ooit van iemand geleerd dat niks moet op reis, maar dit moet wel! Het is echt onwijs leuk. Je komt op plekken waar je anders nooit zou komen, de kleinste steegjes waar de locals gewoon hun eten aan het koken zijn of aan het buurten zijn. Het zinnetje: pas op! Pan op het vuur! Werd dus ook wel eens geroepen omdat deze nogal op een onverwachte plek stond. De tour startte in Chinatown, we kwamen in de kleine steegjes en op de markt waar er geen doorkomen aan was. Uiteindelijk op de boot door de thonburi canals. Heel bijzonder om te zien hoe de mensen daar leven. Op weg naar onze lunch heb ik me misschien nog het meeste verbaasd. We fietsten langs een spoorrails die nog gewoon in gebruik was. Het fenomeen bewaakte spoorwegovergang kent men hier niet en ProRail deelt hier ook duidelijk geen boetes uit voor lopen of fietsen langs het spoor. Ik denk dat de treinkaartjes hier daarom ook geen 84,40 euro kosten. Kinderen rennen en spelen op het spoor en het is allemaal doodnormaal. Na een heerlijke Thaise  lunch fietsten we in de schemer terug naar de rivier om weer terug over te steken en een beetje later dan gepland kwamen we zeer voldaan weer terug bij cootjes kantoor. De taxi terug naar het hostel heeft me voor de rest van deze reis bang gemaakt voor taxi’s want de chauffeur wilde Hannekes telefoonnummer en hij vroeg of wij Joost z’n chickies waren. Ik ben nog nooit zo blij geweest om een taxi uit te kunnen stappen. Daar had ik toch niet graag alleen in gezeten. 
Ik vond het daarom tijd om mijn eerste cocktail van deze reis te nuttigen. Twee meiden die ook in onze fietsgroep zaten kwamen nog gezellig langs, want die tuin van ons, dat was toch echt wel een goeie! Na mijn eerste cocktail was het ook de hoogste tijd voor mijn eerste 7-eleven tosti. Wereldberoemd schijnen die dingen te zijn. Ze warmen ze daar voor je op en je kunt ze eten als ontbijt, lunch, diner, of zoals wij, als late night snack.

Dag 3. Bijna iedereen waar ik de afgelopen twee dagen mee had doorgebracht vertrok deze ochtend en dus ging ik lekker alleen op pad. Doen waar je zin in hebt en zo langzaam of snel lopen als je wil. Ik bezocht de tempel van de liggende boeddha (What Pho) en had het vervolgens zo warm dat ik er wel weer klaar mee was. Ik had nog op de planning om naar het koninklijk paleis te gaan maar hé, ik heb geleerd dat niks moet. Gewoon lekker doen waar je zin in hebt. En in mijn geval was dat aan het zwembad liggen. Maaaar toch had ik nog de energie om de golden mount te beklimmen waar ik een prachtig uitzicht over de stad had. De rest van de middag heb ik doorgebracht aan het zwembad, en zoals dat gaat in een hostel, lag ik niet lang alleen en bleef mijn meegebrachte boek in mijn tas zitten. Ik besloot vervolgens vroeg te gaan eten want als ik ook een ding geleerd heb is dat als je met een groep wil gaan eten, je vaak nooit voor 10 uur ‘s avonds weg gaat. Dat gaat zo: om 19.00 uur: zullen we wat gaat eten? Ja, goed plan. 20.00 uur: ik ga zo maar eens mijn spullen pakken zodat we kunnen gaan eten. 21.00 uur: ja, zitten we hier nog steeds hè. Ik heb eigenlijk wel honger. 22.00 uur: oh ja lekker doe nog maar een biertje... etc etc. Maar aangezien ik een trein moest halen de volgende ochtend ben ik samen met iemand die er ook zo over dacht lekker vroeg naar een van de beste Pad Thai zaakjes gelopen, hebben we een uur in de rij gestaan, maar wel heerlijk gegeten! Vervolgens kom je toch weer bekenden tegen en is het niet gelukt om heel vroeg op mijn kamer te zijn. Maar ik heb mijn laatste avond in Bangkok wel mooi mijn eerste Chang biertje gedronken. Ik voel me helemaal ingeburgerd nu.

Dus.... Bangkok. Do I hate it, or love it?
Door alle verhalen had ik het me veel erger voorgesteld. Ik heb genoten van het lopen en fietsen door de kleine steegjes, in mijn ogen het echte Bangkok. De stad heeft wel iets. Ja, het is chaotisch; druk en warm maar kijk verder dan dat. Er is zoveel meer te zien dan die toeristische trekpleisters. De tuin en zwembad van het Here hostel bijvoorbeeld ;) 
Tot ziens Bangkok! Het was leuk! 

(kijk ook mijn filmpje voor een nóg beter beeld van de stad!)