Nieuw Zeeland - week 14

Aangekomen in picton (Zuidereiland) stapte ik met allemaal nieuwe mensen in een bus. Even wennen weer want ik had 2,5 week met dezelfde mensen opgetrokken. Maar ik wist ook dat op het Zuidereiland iedereen toch wat meer z’n eigen reisroute en tijd had en die groep dus niet samen zou blijven, hoe jammer ook. Onze eerste bestemming op zuid was Marahau. Als je denkt dat Sint Odilienberg een gat is dan ben je nog nooit in Marahau geweest. Het verschil is echter dat Marahau naast Abel Tasman Nationaal park ligt, aan een geweldig meer en je er te gekke dingen kunt doen. Iets wat nationaal park de Meinweg dan weer mist, op de wandelingen na.

Zoals de naam al doet vermoeden is (of was) Abel tasman een Nederlandse ontdekkingsreiziger die Nieuw Zeeland heeft ontdekt. Alleen gebruiken ze hier niet de Hollandse uitspraak maar noem je het hier Ebel Tezzmen. 

We verbleven in The Barn, een accommodatie met hutjes en een camping. Midden in de nacht dus 5 minuten naar de wc lopen. Ik word hier nog eens goed in. In dat camping gedoe. Op de tent na dan.

Ik ontmoete Jilly waarmee ik de volgende dag de watertaxi nam naar Torrent bay en we vanuit daar terug liepen naar Marahau. Ons eerste plan om vanuit Anchorage bay terug te lopen (4 uur) vond ik al prima maar we besloten een baai verder te gaan. Helaas was het geen low tide en moesten we de high tide route nemen. En die route duurde nog eens anderhalf uur langer. Heeerlijk..... daar gingen we dan. Op weg naar anchorage bay. Met mooie uitzichten kwamen we daaR anderhalf uur later aan, ploften we neer op het strand en liepen anderhalf uur later weer verder. Mijn benen waren toen al moe en we moesten nog 4 uur! Wat doe ik mezelf toch aan hier. Gelukkig kwamen we veel mooie uitzichten tegen. Prachtige stranden en knalblauwe lucht. Ik was wel blij toen we om kwart voor 5 weer terug waren bij onze accommodatie. Ik rende naar de receptie om een ijsje te kopen; want ijs is leven, sprong snel onder de douche voordat de nieuwe stray bus zou arriveren en at mijn karige diner. Om 6 uur arriveerde de nieuwe bus en kon ik mijn vrienden weer in de armen sluiten. We kletsten de rest van de avond en verheugden ons op onze geplande activiteit voor de volgende dag: full day sailing. Hoppa! En dat alweer met een blauwe lucht en een heerlijk zonnetje. Na die 20 km wandeling van de dag ervoor kon ik niet wachten om op die catamaran neer te ploffen, te genieten van het uitzicht en verder niks te doen.

Achteraf moet ik zeggen dat het heel relaxed was maar de wandeling mooier was. Daar liep je hoog en had je geweldig uitzicht op de stranden. Vanaf de boot is het toch wat meer van hetzelfde allemaal. Maargoed ik klaag niet want ik zat liever op een boot in de zon dan thuis in de sneeuw. Of regen. Of wat jullie daar ook voor weer hebben.

Na 3 nachten in Marahau stapte ik weer op de bus op weg naar de tweede stop in het zuiden: Franz Josef. Ik liet weer wat vrienden achter maar nam Martje met me mee. Samen zaten we 11 uur in een snikhete bus aangezien de airco het begaf. Echt leuk, reizen met Stray. Moet je doen! Rond 6 uur kwamen we in Franz Josef aan en hoorden we de enthousiast verhalen van De mensen die er al een dag waren. Zij hadden een fantastische helihike gehad + geweldige skydive. Bij de helihike ga je met een helikopter de Franz Josef gletsjer op en daar 3 uur hiken. Deze gletsjer is constant in beweging en is geweldig mooi maar zal er door opwarming over 30/40 jaar niet meer zijn. Hoe gaaf dus om te doen. Ik had deze activiteit van 300 euro ook geboekt maar wist ook dat 60% van de vluchten gecanceld wordt vanwege weersomstandigheden. Gelukkig voor ons zag het weer er voor de volgende dag goed uit. Fingers crossed dus. Maar helaaaaas. ‘S ochtends vroeg was er veel laaghangende bewolking en dan mogen de helikopters niet opstijgen. Alle vluchten voor die ochtend waren gecanceld. De middag was al volgeboekt en er stonden 21 mensen op stand-by. Helaas helaas. Dan maar wachten op de skydive, die ik ook geboekt had. Deze skydive schijnt de op een na mooiste te zijn in de wereld. Ik had er een hard hoofd in. Om 3 uur vertrok ik met Kirsten naar het kantoor van de skydive. Helaas werd de eerste poging al gecanceld. We wachtte een uur en ik zag alle blauwe lucht die er was (niet bijzonder veel) als sneeuw voor de zon verdwijnen. Helaas. Ook de skydive werd definitief gecanceld en ik heb de meest nuttige dag in 3 maanden gehad. Het zou zo’n vette dag kunnen zijn geweest. Twee bucketlist dingen. En wat heb ik uiteindelijk gedaan? Niks! Ik besloot samen met Kirsten maar een drankje te drinken en samen zaten we nog wat na te balen van deze zeer nuttige dag. Maargoed, we hebben het zelf niet in de hand en dit hoort ook bij reizen. Niet alles gaat altijd goed of zoals gepland. Helaas is m’n stray reis niet flexibel genoeg om een dag langer te blijven.

De volgende dag vertrokken we richting wanaka. De avond ervoor hoorde ik van Squidy, onze buschauffeur, dat we ook die ochtend nog konden skydiven. Wij natuurlijk blij en meteen ‘s ochtends gebeld. Het weer zag er beter uit maar helaas. Voor een tweede keer werd hij gecanceld. Dan maar door naar Wanaka en daar proberen.

De reis naar Wanaka was lang maar op het einde wel ontzettend mooi. De plaatjes die je vaak van Nieuw Zeeland ziet, die zagen wij vanuit de bus. Het eerste deel kon ik m’n ogen niet open houden maar het laatste deel heb ik mezelf gedwongen. Aangekomen in Wanaka kwam ik er al snel achter dat de chinezen dit dorpje ook wel leuk vonden. Ik liep ‘s avonds naar de meest gefotografeerde boom van Nieuw Zeeland en was weer de enige westerling, net als in Cambodja bij Siem Reap. Waar komen ze toch vandaan ineens? De volgende dag kwam ik er achter; Chinees nieuwjaar. Maar jongens, ga dat lekker in China vieren en geef mij een beetje ruimte. Bedankt. Op dag 2 in Wanaka ging ik sochtends als passagier mee tijdens Martje’s learn to fly activiteit. Zelf een vliegtuig besturen. Om 8 uur ‘s ochtends gingen we de lucht in. Hoeeee gaaf was dat! Vanuit de lucht nog gaver dan vanaf de grond. We vlogen langs Roys Peak, de wandeling met uitzicht die je gedaan moet hebben maar die zo zwaar is dat je je wel twee keer bedenkt. Ik besloot toen ter plekke deze te skippen gezien mijn knieklachten tijdens de Tongariro en de ervaringen van stray reizigers die hem al gelopen hadden. Wij hadden nu hetzelfde uitzicht vanuit de lucht en dat was fantastisch. Dan maar geen instagram foto. Na 20 minuten stonden we weer veilig op de grond en kon ik door naar activiteit nummer 2: skydiven. Poging 3. We zagen al veel mensen springen en het weer was goed. Terwijl ik me tussen alle Aziaten door wurmde kwam er langzaam wat meer bewolking. Ik trok m’n pakkie aan en het harnas en toen kon het wachten beginnen. We zijn in totaal 3x opgestaan om te vertrekken en sommige zelfs echt op weg naar het vliegtuig toen ze terug werden geroepen omdat de wind te hard was en er teveel bewolking was. Ik hoopte dat het niet door zou gaan want ik wilde graag met goed weer springen. Na een dik half uur kwam het verlossende antwoord; we gaan niet springen, je kunt omboeken. En dat deed ik meteen; de volgende ochtend om 7.00 zou ik m’n 4e poging gaan doen. Ik weet niet hoevaak ze het nog moeten cancelen om me duidelijk te maken dat het geen goed plan is, maar ik blijf stug proberen. De omgeving is hier zo gaaf dat ik het hier echt wilde proberen. 1e keuze was Franz Josef, 2e Wanaka. Als het hier niet lukt heb ik alleen nog maar Queenstown als optie. Maar zoals jullie weten ben ik heel positief ingesteld (Hahahaha) en wist ik zeker dat de volgende dag wél door zou gaan.

De volgende ochtend ging mijn wekker om kwart voor 6 en werd ik een uur later opgepikt voor poging 4. De mensen daar kenden me nog van de dag daarvoor. Heee Daisy! 4e poging he! Ik wurmde me weer door de hordes chinezen door en ja hoor. Het zou vandaag écht gaan gebeuren. Ik werd gekoppeld aan m’n date Oscar en rond half 8 liep ik zonder knikkende knieën naar het vliegtuig. Daar gingen we dan. Op weg naar 12.000 ft. Daar aangekomen ging het luik open en toen dacht ik wel: waarom doen mensen dit eigenlijk? Ik zag de eerste vallen en de tweede en daarna was het mijn beurt. De foto die vlak voor mijn val genomen werd is echt een typische Daisy foto en ik moet er erg om lachen. Zelfs de seconde voor ik uit een vliegtuig val kan ik niet normaal doen. Tijdens de vrije val had ik het gevoel dat ik amper lucht kreeg en wapperde mijn wangen en neus alle kanten op. Na 45 seconde werd de parachute geopend en was de kans dat ik te pletter zou vallen weer met 50 procent afgenomen. Ik mocht de parachute zelf besturen en we cirkelde rondjes boven de fantastische omgeving van Wanaka. Wauw wauw wauw. Zo blij dat ik het hier heb kunnen doen! En hé, Van de 300 foto’s zitten er toch zo’n 5 goede bij. De rest is vanwege rondwapperend vel niet geschikt voor het wereldwijde web. Geloof me.

‘S avonds at ik samen met Martje en Frederik een heeeeerlijk AVG’tje. Misschien wel m’n lekkerste maaltijd in weken! We hadden fantastisch uitzicht vanaf hun hostel. Buiten de boontjes en aardappels snijden met uitzicht op het meer en de bergen  Stray stopt hier maar 1 dag maar ik ben heel blij dat ik 4 nachten heb geboekt want wat is het hier mooi.

De laatste dag voelde ik me na fatsoenlijk geslapen te hebben eindelijk weer eens fit en besloot ik mt iron te beklimmen. Ik dacht dat dit een redelijk makkelijke wandeling was maar niks bleek minder waar. 45 minuten alleen maar bergop en soms heel steil. Nogmaals: ik haat bergop lopen. Ik ga hier niet doen alsof ik dat reuze leuk vind, maar hé, als je mooi uitzicht wil heb je soms geen andere keuze. Ik was dus not amused tijdens de wandeling maar gelukkig was ik alleen en kon ik 30x stoppen. Gewoon iedere keer foto’s maken, dan denken mensen dat je geïnteresseerd bent in de omgeving. Maar dat is natuurlijk onzin want het beste uitzicht heb je op de top. En ja het was de klim waard maar bij thuiskomst plofte ik op bed en viel ik in slaap. Lekkete conditie dees. Laten we maar snel doorgaan naar week 5 alweer: Queenstown! Tot snel!

En Oja, ik ben bezig met een nieuw ergernis lijstje: Chinees nieuwjaar. Help Daisy Chinees nieuwjaar door en sms: Chinees uit naar 4545. Bedankt alvast.

https://youtu.be/CXO0a6i63bw